مهسا جون من هم دل خسته بودم، اتفاقي مي چرخيدم به وبلاگ قشنگت برخوردم... چه قدر همه شبيه هم هستيم... انگار هر چي بيشتر محبت مي کني و کوتاه مي آيي يارو پر رو تر و وقيح تر مي شه ... فقط اين و بدون که زمين گرده ، دنيا گرده، هر چي يه روز بره يه روز هم برمي گرده ... به من و دوستان ثابت شده ... اون روز رو بهت مژده مي دم که ديگه اين تو هستي که التماس هاي اون رو نديده مي گيري ، هر کاري که اون با تو کرد رو يک نفر ديگه عيناً سرش تلافي مي کنه .. اون بزرگ مي شه و عشق رو ياد مي گيره، ولي براش متأسفم چون اون موقع تو عشق واقعيت رو پيدا کردي و اشکهاي اون ديگه دلت رو نرم نمي کنه ... به اميد اون روز که جواب بدي همين طور شد... شبنم.